Challenge recap week 8: onthaasten in de natuur
In de natuur doe je aan onthaasten, in de stad werkt het allemaal wat anders. Die cliché conclusie trok ik maar weer eens deze week.
Met coronazitvlees hardlopen
Twee serieuze zaken waar we het eens over moeten hebben. Ik maak me namelijk een beetje zorgen over een aantal positieve ontwikkelingen. Ja, dat vraagt om uitleg, ik snap het.
Challenge recap week 7: de mensen onderweg
Spontaan viel een tak uit een boom. Een flinke. 10 meter voor mij viel hij neer. Het was een bruine tak met bruine blaadjes. Een dode tak. Weinig gewicht.
Challenge recap week 6: een gruwelijke kraak
Ineens stond ik patsboem stil. Ik schreeuwde het uit. Het paard dat ik een seconde later op een meter of 20 van mij zag staan moet het gehoord hebben. Ik hinkelde nog wat passen na en kwam toen bij zinnen.
Hardlopen was vroeger al hip
Het is zo stom van me, maar toch kan ik er wel een aardig verhaal over schrijven. Het was onlangs toen we, mijn vriendin en ik, een weekje in de Achterhoek op vakantie waren.
Challenge recap week 5: wat mediteren is
Wanneer de wind voor heel even wegvalt, stop ik met ademen. Alsof mijn lichaam in directe verbinding staat met leven in de buitenwereld.
Challenge recap week 4: een ultradingetje tussendoor
Gewoon out of the blue. Niet bij nadenken, gewoon gaan. Ik had net de was opgevouwen en samen hadden we koffie gedronken. De deur uit. Rennen.
Geluk: ik ga gedichten schrijven
Dat geluk niet in heel grote dingen hoeft te zitten, of eigenlijk in heel kleine dingen, toont zich keer op keer. Als ik minder heb, heb ik meer. Dat ervaar ik steeds weer.
Challenge recap week 3: buitenpretervaringen
“In de natuur bestaat geen goed en kwaad; goed en kwaad is een bedenksel van de mens. Precies: wij zijn dus morele wezens in een amorele wereld.” – Annie Dillard in Pelgrim langs Tinker Creek
Check: de oplossing voor alle blessures
Door de jaren heen heb ik al heel veel artikelen over blessures herkennen en voorkomen gelezen. Iets valt me telkens weer op: het echte probleem wordt vrijwel nooit benoemd. Vaak worden de gevolgen aangepakt, maar nooit de oorzaak.